Toch nog een berichtje

Nog even de tijd om een mailtje te sturen vanaf het hotel. Het is nu half 2 en om 3 uur vertrekken we richting San José met onderweg nog een stop om krokodillen te zien. Het wachten is op een groepje die een mangrovetocht maakt.
Zelf ben ik vanochtend met een aantal anderen natuurlijk naar Manuel Antonio geweest. Toen we aankwamen regende het al en dat zette zich nog een tijdje hebiger door. In ponchos in de warmte, poncho van binnen dus ook lekker nat door het woud. Klimmen, dalen, goed opletten en geen tijd om dieren te spotten. Terwijl als het goed is hier boa constrictors zitten (die willen we graag zien want tot nu toe hebben we alleen een heel klein cat-eye? slangetje gezien waar iemand mee kwam aandragen in het tented camp in Corcovado), doodshoofdaapjes en luiaards. Verder zijn hier wel mooie stranden. Maar in de regen is het niks. Gelukkig wordt het later droog. Gaan lekker op het strand zitten, ponchos drogen in de zon. Neusbeertjes die op de geur van chips en koekjes afkomen moeten we even wegjagen. Ze zijn hondsbrutaal. Een aantal gaan even zwemmen in de pacific ocean. ik blijf lekker in de schaduw bij de tassen zitten. Er is iemand die op de tassen moet denken. I.v.m. de neusberen en voor de vele toeristen die hier lopen. Maaike die ook niet gaat zwemmen ligt al gauw te slapen. Dat schiet dus ook niet op, haha.
Komt ook een leguaan op het strand en later als we naar de uitgang lopen zien we meerdere luiaards en een kapucijneraapje. Maar boas en doodshoofdaapjes ho maar.

Gisteravond met z´n allen uit eten geweest. Leo, de chauf, teruggepakt met zijn pesterijen. Had er al eerder iets over gezegd dacht ik maar toch, hij spreekt dus geen of nauwelijks engels dus communiceert ie met ons door ons onverwachts van achteren met een tot een puntje gedraaid servetje achter een oor, in je nek oid te kriebelen of door steentjes in je tas of zakken te stoppen.
Dus hadden we bedacht dat we voor zijn fooi maar zoveel mogelijk muntgeld moesten verzamelen en hem dit dan te geven in een emmer vol met stenen. Het overige geld krijgt ie pas vandaag.
Was natuurlijk even spannend of ie het wel kon waarderen...maar geen probleem, Leo is een vrolijke vent, eerst wist ie even niet hoe ie er mee aan moest maar later stonden de tranen hem in zijn ogen. Echt geweldig. Hij heeft het uitgebreid geshowd aan het personeel van het restaurant waar we zaten. Dreigde ons dat ie wel weet welke tas van wie is.. En grapte met Hans door een servet op zijn rug te plakken met cellotape en hem daarna mee te nemen om iets te laten zien zodat het personeel kon zien wat ie nu weer met iemand had uitgespookt. Hans speelde het spelletje mooi mee. Was leuk en gezellig.

Straks lekker de bus met airco in, morgen rond half 12 hier vliegen en overmorgen weer thuis.

Groetjes Yvonne