Een teken van leven

Het heeft even geduurd maar hier ben ik weer. Koud terug van het Elephant Nature Park in Chiang Mai.

Al bijna een week voorbij. Ik moet dus even mijn hersens laten kraken om te bedenken wat we allemaal hebben gedaan.

De eerste twee dagen brachten we op eigen gelegenheid in Bangkok door. Op de tweede dag zijn we met bijna de hele groep te voet richting het grote paleis en Wat Pho gegaan. In de laatste tempel zagen we de liggende Buddha. Mooi! By the way... mooi betekent schaamhaar in het Thais. Hun oren zullen regelmatig klapperen vrees ik. Terug naar het hotel namen we tuktuks.

De tweede avond reden we per nachtbus naar Chiang Mai. Een nacht waarin ik maar weinig heb geslapen. Niet te bevatten ook dat we rond half twee 's nachts een stop maken om te eten... Ik pas er voor. De bus is op zich comfortabel: de stoel is verstelbaar met beenondersteuning, we krijgen een hoefijzervormig kussen- aan de grote kant, hemelsblauw met een geel roezeltje- en een dekentje.

's Ochtends vroeg komen we aan in Chiang Mai, we kunnen direkt inchecken en aangezien we weinig programma hebben nemen we even de tijd om nog wat bij te slapen. In de middag krijgen we eerst wat info over de trekking van de komende dagen en rond 4 uur vertrekken we naar de kookschool. Hier verdelen we ons in drie groepen en koken we vier gerechten die we vervolgens opeten. Pad Thai smaakt me het best. Het is ook eenvoudig te bereiden, dus wie weet ga ik dat thuis ook eens bereiden. Het kookboekje mochten we meenemen, dus met een recept erbij zal dat vast gaan lukken.

's Avonds pakken we de tas voor de overnachting in de tempel en de trekking. Om half 9 de volgende ochtend brengen we de grote bagage in de storage van het hotel en leven we de komende twee overnachtingen uit de dagrugzak.
Een reisgenote is jarig, als groep hebben we gebak geregeld, waar we de dag mee beginnen.
Met drie minibusjes vertrekken we eerst naar een grot, brengen we daarna een bezoek aan de hotsprings. Op beide locaties is het druk, het is zondag, de Thai zijn vrij. De hotsprings ogen niet heel natuurlijk meer, het wateruit de bronnen stroomt door een aangelegd kanaaltje waarin je kunt pootjebaden. Niemand van ons neemt die kans. Een aantal kiezen voor het thermaal bad en anderen gaan net als ik voor een massage. Een voetmassage wel te verstaan.
Na de lunch bezoeken we nog een stoffig houtbewerkingscentrum waar vooral beelden en wandborden van olifanten worden gemaakt. Omdat het zondag is, is er helaas geen bedrijvigheid.
Laat in de middag arriveren we bij het tempelcomplex waar we in het bijgebouw hebben overnacht.
's Avonds wonen we de dienst bij. Er zijn slechts 6 monniken, want de zevende is ziek.

De volgende ochtend, weinig gelapen, staan we om uur op, zodat we op tijd zijn om de monniken voedsel te offeren. Beetje apart.. Het lijkt alsof ze speciaal voor ons naar buiten komen om voedsel in ontvangst te nemen.

Vandaag begint ook de trekking... nou ja... we rijden eerst nog langs diverse marktjes, het regent behoorlijk... als we dan uiteindelijk rond drie uur aan de trekking beginnen is het gelukkig droog. In ongeveer 2 uur lopen we naar onze overnachtingplek. Een tocht met wat klimmen en dalen door het bos en langs maisvelden. Er staan twee hutten met matrasjes en klamboes waar we overnachten. Gelukkig blijft het de rest van de middag en avond droog. Na het eten krijgen we een zangoptreden van de meisjes uit het dorp en vervolgens zingen wij ook voor hun. Nadien is het nog een gezellig samenzijn rond een kampvuur met muziek die een reisgenoot heeft meegebracht voordat we ons bedje opzoeken. Gelukkig slaap ik dit keer prima.

We worden wakker terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. Vandaar ook dat we de makkelijkste route terug nemen. Inderdaad een fluitje van een cent. Een wandeling van drie kwartier... Hmm, een trekking kunnen we dat toch niet noemen?