Op een regenachige dag in Hoi An

Soms duurt het even, andere keren gaat het snel. Vandaag nog even tijd om een berichtje te plaatsen.

Zit hier achter een pc van het hotel, waarvan vele letters op het toetsenbord nog maar half of niet meer zichtbaar zijn. Typen doe ik maar met 2 vingers, maar zoals het nu lijkt weet ik de letters toch aardig te vinden.
Ook nog niet eerder meegemaakt een breedbeeld monitor.

Maar goed, over vandaag. Echt bijna de hele dag regen. Vanochtend vertrokken we naar My Son. Een tempelcomplex uit het Cham tijdperk.
Het eerste deel dat we zagen was nog het meest intact. Ik vind het toch altijd weer verwonderlijk hoe ze tig jaren geleden zulke bouwwerken uit de grond hebben weten te stampen. Onderzoekers weten nog altijd niet hoe ze dit hebben gedaan, specie hadden ze toen nog niet.

Op de terugweg naar Hoi An nog gestopt om bij mensen thuis te kijken. Volgens Luan, de reisleider, is het geen probleem om onaangekondigd met z'n 23 en bij mensen binnen te stappen. De mensen zijn heel gastvrij en het schijnt hun aanzien binnen het dorp te vergroten. We kijken in een huisje waar 6 mensen wonen: opa van 80, oma van 78 wonen met zoon, schoondochter en 2 kleinkinderen. Ze laten zich gewillig fotograferen.
Helaas heb ik er zelf geen foto's van want alweer de batterijen leeg. Pfff, balen. Of ik ze nu thuis toch niet goed opgeladen heb???? De stroomsterkte is hier ook gewoon 220V. Nou ja, ze zitten nu weer in de lader. En denk niet dat ik reserve bij me had. Jawel hoor...ook leeg? Maar hopen dat er achteraf nog foto's uitgewisseld worden.

Verder voor de lunch, met lokale gerechten. We mogen zelf gaan knutselen. Er komen schalen op tafel met groente groente, wat doorgaat voor sla; witte kool sliertjes met ananas en wortel; 2 soorten spiesjes met varkensvlees; springrolls en gevulde rijstpannekoekjes. Om hier dan een pakketje van te maken nemen men een rijstpapiertje, deze zijn bijna doorschijnend zo dun, en vult deze met een blaadjes sla, wat witte kool, een springroll en het vlees van zo'n spiesje. Vervolgens rol je het geheel zo strak mogelijk op en dip je het in de satesaus alvorens het in je mond te steken. Eet smakelijk!!

Vanaf de lunchplek is het 5 minuten lopen naar de boot en maken we een rondvaart van anderhalf uur.Helaas begint het weer te regenen en duiken we onder de poncho om enigszins droog te blijven.
Anderhalf uur later regent het nog steeds. Tanja en ik blijven nog even in Hoi An. Ik koop nog maar een setje reservebatterijen. Deze zijn voor eenmalig gebruik. Ik hoop maar dat ik ze niet nodig zal hebben en ben benieuwd hoe lang ze mee zullen gaan als ik er toch niet onderuit kan.
Aangezien de regen met bakken uit de hemel blijft vallen besluiten we om bij de boulangerie een bakje thee te gaan drinken. De vietnamese, ze denken steeds dat we Lipton willen, maar deze zetten ze zo sterk bij vlagen, de groene thee - al dan niet met smaak - is lekkerder. En aangezien de vitrine vol staat met lekkernijen laten we die natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan. Ik neem er een aardbeientaartje bij.

Op een gegeven moment moeten we ons toch door de regen naar het hotel begeven. Iedereen loopt/fietst/brommert in ponchos en met paraplus over straat. Er staan enorme plassen langs de weg en het water spoelt over de straat. Wij soppen in onze schoenen. De taktiek is om zo weinig mogelijk kleding aan te hebben, zeker geen lange broek, dan kan het ook niet nat worden. En wat betreft de temperatuur is dat ook geen probleem. Het is gelukkig weer wat koeler, maar daar schijnt dan jammer genoeg de regen tegenover te staan.

Vanavond ook weer door de stromende regen naar het centrum gelopen om te gaan eten. Met 4 anderen. Een groot deel van de groep is naar een kookworkshop gegaan, maar Tanja en ik zijn nu eenmaal niet zo van het koken. Ik heb noodels met groenten gegeten. Niet heel handig dat die slierten zo lang zijn (dunne spaghetti zeg maar), met stokjes draai ja dat niet zo even op en moet het ongeveer naar binnen slurpen. Ach zo heb je er lang wat aan.
Het regent werkelijk dat het giet. De hele avond lang. De straat voor het restaurant staat blank en aan de overkant van de rivier is het water op een bepaald stuk buiten zijn oevers getreden. tegen die tijd dat we de rekening gepresenteerd krijgen, het is 10 uur oid. blijkbaar willen ze ons weg hebben, is het weer droog en het water grotendeels weer verdwenen. We betalen 75000 dong (minder dan 4 euro) voor een hoofdmaaltijd en 2 drankjes.

Zo nu nog even de tas in pakken. De was is weer schoon en morgen vertrekken we naar Hue.

Weltrusten